قانون کار و استارتاپ | اصفهان پلاس

یکی از دغدغه های این روزهای استارتاپ ها بحث مقررات قانون کار و تکالیفی است که قانون بر کارفرمایان بار می کند. مسئله ای که دارای اهمیت زیادی است و باید به آن پرداخت آن است که آیا استارتاپ ها مشمول قانون کار هستند و یا اینکه از این قانون مستثنی می باشند؟

۱- با توجه به تعاریف قانون کار از کارگر، هر کس به هر عنوان در مقابل دریافت حق السعی اعم از مزد، حقوق، سهم سود و سایر مزایا به درخواست کارفرما کار انجام می دهد، کارگر محسوب و مشمول مقررات این قانون است.

۲- قانون کار یک قانون امری است، توافق خلاف آن به نفع کارفرما و به ضرر کارگر صحیح نیست. مفهوم این جمله آن است که به طور مثال در ماده ۵۱ قانون آمده ساعات کار کارگر نباید بیش از ۸ ساعت در شبانه روز باشد. در نتیجه طرفین نمی توانند با توافق خود این مدت را به بیش از ۸ ساعت تغییر دهند. اما می توان به کمتر از آن توافق نمود. و این معنای امری بودن قانون کار و بی اثر بودن قرارداد در این خصوص می باشد.

۳- مقررات و قوانین حوزه کسب و کارهای نوپا و استارتاپ ها هنوز به طور گسترده و فراگیر در حیطه قانون گذاری کشور وارد نشده است. اقدامات انجام شده خوب است اما همچنان خلاءها و ابهامات بسیاری وجود دارد که کمیسیون های مختلف مجلس در حال بررسی و تدوین قوانین مربوط هستند.

۴- تا قبل از تصویب مقررات خاص در حوزه استارتاپ ها باید گفت که در صورتی که استارتاپی اقدام به جذب نیروی کار وفق شرایط قانون کار نماید، موظف است تکالیف قانونی خود را نسبت به نیروی کار خود از جمله بیمه انجام دهد.

۵- برخی پلتفرم ها یا استارتاپ ها هستند که به جهاتی مشمول قانون کار نمی شوند. مثلا پلتفرم های واسطه که صرفا فراهم کننده بستر ارتباط بین ارائه دهنده خدمات/فروشنده/اجاره دهنده و گیرنده خدمات/خریدار/اجاره گیرنده هستند، به سختی عنوان کارفرما برایشان صدق می کند. مثلا پلتفرمی که به ارائه دهندگان خدمات و درخواست کنندگان، این اجازه را می دهد که درخواست خود را ثبت نمایند و از سرویس خدمات دهنده بهره ببرند بی آنکه سرویس دهنده تحت نظارت و با وسائل صاحب پلتفرم ارائه خدمات را انجام دهد، نمی توان به راحتی گفت که کارفرمای سرویس دهنده محسوب می شود تا اجباری نسبت به رعایت مفاد قانون کار برای ایشان ایجاد نماید. همچنان که پلتفرم های بسیاری با این ویژگی وجود دارند که مشمول مقررات کار نیز نشده اند.

نتیجه:

۱- به طور خلاصه باید گفت که اصل آن است که هر شخص حقیقی یا حقوقی که اقدام به جذب نیرو می نماید، می بایست نیروی جذب شده را با رعایت مقررات مربوط به قانون کار، تحت پوشش قرار دهد.
۲- تا قبل از اینکه قانونی خاص، استارتاپ ها را از قانون کار مستثنا نماید، ایشان مشمول مقررات قانون کار هستند.
۳- بنا به موضوع فعالیت، برخی کسب و کارها و استارتاپ ها، اساسا مشمول قانون کار نمی شوند که این موضوع می بایست مورد بررسی قرار گرفته و از عدم شمول قانون کار اطمینان حاصل نمود. چرا که ممکن است مدل درآمدی و جذب افراد به نحوی باشد که نیازی به رعایت مواد قانون کار نباشد. در صورت عدم اطلاع از این موارد، استارتاپ هزینه ای را متحمل شده که قانون بر آن بار نکرده بوده است.