خلاصه
Tron: Ares با ظاهر درخشان و موسیقی تیرهوشلیکی ناین اینچ نیلز، دنبالهای بیروح است. فیلم پر از دیالوگهای توضیحی و داستان پیچیدهی پیشپاافتاده است؛ جایی که هوش مصنوعی قرار است پل بین دنیای دیجیتال و واقعی شود، اما نتیجه نهایی یک ریبوت بیانگیزه است.
مقدمه
اگر Legacy کابوسی رنگی در دیسکویی futurist بود، Ares ماندهاماندهای است که میخواهد همان لذت را تکرار کند اما جرقهای نمیزند.
داستان چیست؟
جستجوی کد جاودانگی
مدیرعامل ENCOM، ایو کیم، به دنبال کد ماندگاری است تا موجودات دیجیتال را به دنیای واقعی بیاورد تا غذا و دارو بسازد.
رقیبش جولیان دیلینگر میخواهد همان فناوری را برای نظامیسازی استفاده کند؛ بنابراین برنامهی آرس را به دنبال کد میفرستد.
دو دنیا، یک آرس
نیمی از فیلم تعقیبوگریزهای زمینی است؛ نیمهی دیگر در سرورهای دیلینگر رخ میدهد که آرس بارها کشته و بازسازی میشود تا معنای وجودش را پیدا کند.
ویژگیها و ضعفها
- بصری: چند صحنه نورانی و موتورسیکلت اسپورت جذاب داریم که یادآور Tron اصلی است.
- بازی: جرد لتو با لحن بیحال و دیالوگهای خشک، شخصیت مصنوعی را هم مصنوعیتر میکند.
- شیمی: رابطه احتمالی آرس و ایو به دلیل کمبود زمان مشترک، بیرمق میماند.
- اکشن: تعقیبها بیفشارند و هیچ صحنهای نفسگیر یا خندهدار نداریم.
پرتنشهای هوش مصنوعی
فیلم نگاهی گذرا میاندازد به اینکه چرا شرکتها بیشتر دنبال نوکر دیجیتال مطیعاند تا فناوری که برای عامه مفید باشد؛ اما این نکته را کش نمیدهد.
جمعبندی
Ares دنبالهای است که میخواهد هم ریبوت باشد هم پُل قسمت بعد؛ در نتیجه نه ریسک میکند و نه تعهد.
برای تازهواردان شاید دوام بیاورد؛ برای هواداران قدیمی Tron چیز تازهای نمیگوید و حتی نمیدرخشد.
اگر منتظر نبرد دیسکهای نورانی و شهر شبنما بودید، باید همان Legacy را دوباره ببینید.