خلاصه
شرکت Particle6 و زیرمجموعهاش Xicoia آواتاری به نام تیاِی نوروود ساختهاند که ظاهرش شبیه انسان است و تیم میخواهد او را تبدیل به استار سینما کند. چند تأمینکننده بازیگر ابراز علاقه کردهاند؛ ولی در واقعیت تیاِی فقط خروجی یک مدل هوشمصنوعی است که بدون کنترل انسان حرکت نمیکند.
چرا این خبر جنجالی شد؟
در جشنواره فیلم زوریخ سخنران گفت: «به ما مراجعه کردهاند تا با تیاِی نوروود کار کنند.» همین جمله کافی بود رسانههای تخصصی صنعت سرگرمی خبر را بازنشر کنند و بحث «بازیگر هوشمصنوعی» داغ شود.
تیاِی چیست و چطور ساخته میشود؟
- یک آواتار سهبعدی است.
- حرکت و صدا را هوشمصنوعی با تقلید از فیلمهای واقعی تولید میکند.
- برای هر پاسخ یا دیالوگ نیاز به نظارت انسانی دارد.
هدف واقعی شرکت چیست؟
بنیانگذار Particle6 میگوید میخواهد تیاِی را به «اسکارلت جوهانسون بعدی» تبدیل کند. ولی تاکنون تنها حضور او در یک ویدئو طنز درونسازمانی بوده است.
چرا این حرکت خطرناک به نظر میرسد؟
۱. سیگنال میدهد که بازیگر انسان قابل جایگزینی است.
۲. اتحادیه بازیگران آمریکا (SAG-AFTRA) هشدار داده این کار تنها به سرقت عملیاتی بازیگران واقعی ختم میشود.
۳. مخاطب را عادت میدهد که با محصول غیرانسانی احساس همدلی کند.
تفاوت تیاِی نوروود با رؤیاهای قبلی صنعت
سابقه شخصیتهای مجازی مثل آکی راس در فیلم Final Fantasy وجود دارد اما آن پروژهها صراحتاً انیمیشن بودند. امروزه شرکتها با استفاده از عنوان «بازیگر هوشمصنوعی» میکوشند اهمیت هنر بازیگری انسان را کمرنگ جلوه دهند.
چه باید کرد؟
قبل از پذیرش هر «چهره دیجیتال» به عنوان هنرمند، بپرسید:
آیا ایفای نقش واقعی را انجام میدهد یا فقط ابزاری برای تقلیل هزینههاست؟
آیا حقوق بازیگران زنده در آن محافظت میشود؟
اگر پاسخ منفی است، حمایت از چنین پروژههایی یعنی پذیرش بیارزش شدن هنر انسانی.
جمعبندی
تیاِی نوروود شاید هیچگاه نقش مهمی در سینما بازی نکند اما حضورش در اخبار بخشی از تلاش بیوقفه شرکتها برای عادیسازی جایگزینی بازیگران واقعی با عروسکهای دیجیتالی است؛ روندی که باید با چشم باز و حمایت از حقوق انسانی هنرمندان متوقف یا کنترل شود.