خلاصه
گوگل طرحی بلندپروازانه به نام «پروژه صیاد خورشید» (Suncatcher) معرفی کرده که طی آن قصد دارد چیپ‌های تخصصی خود را روی ماهواره‌های خورشیدی به مدار زمین بفرستد تا بدون محدودیت انرژی و آلایندگی، محاسبات هوش مصنوعی را در فضا انجام دهد.
چرا فضا برای هوش مصنوعی؟
مصرف برق مراکز داده در زمین رو به انفجار است.
گوگل می‌گوید تابش مداوم خورشید در فضا می‌تواند برق لازم برای ابررایانه‌ها را بدون وقفه و بدون گازهای گلخانه‌ای تأمین کند.
هدف بزرگ: مرکز داده بدون مرز
انرژی پاک همیشگی
پنل‌های خورشیدی ماهواره‌ها تا ۸ برابر سطح زمین برق تولید می‌کنند، چون هم تابش بیشتری دارند و هم شب ندارند.
چیپ‌های تخصصی در مدار
تراشه‌های TPU یا «Tensor Processing Unit» گوگل قرار است در مدارهای نزدیک به زمین با هم خوشه شوند و کار سرورها را انجام دهند.
چالش‌هایی که باید حل شود
ارتباط فوق‌سریع بین ماهواره‌ها
برای رقابت با مراکز داده زمینی باید لینک‌هایی با ده‌ها ترابیت در ثانیه ساخته شود؛ یعنی ماهواره‌ها در فاصله‌ای کمتر از چند کیلومتر در کنار هم پرواز کنند.
پرتوهای خطرناک فضا
TPUهای جدید «Trillium» در برابر پرتوها تا ۵ سال عمر ماموریت دوام آورده‌اند، ولی این آزمون باید در شرایط واقعی فضا تکرار شود.
هزینه پرتاب
حمل سخت‌افزار به فضا امروز گران است، ولی گوگل پیش‌بینی می‌کند تا میانه دهه ۲۰۳۰ قیمت برق تولیدی در فضا با زمین برابری کند.
زمان‌بندی
- ۲۰۲۷: پرتاب دو نمونه ماهواره در ماموریت مشترک با شرکت «Planet» برای آزمون سخت‌افزار
- اواسط ۲۰۳۰: رسیدن به هزینه برق رقابتی با مراکز داده زمینی
پس چه چیزی ممکن است جلوی این رویا را بگیرد؟
برخورد زباله‌های فضایی.
شلوغی مدار و احتمال تصادم بزرگ‌ترین ریسک طرح‌های خوشه‌ای ماهواره است و نیاز به سیستم کنترل دقیق مسیر خواهد داشت.
نتیجه‌گیری
اگر پروژه صیاد خورشید عملی شود، گوگل می‌تواند بدون نگرانی از تولید گازهای گلخانه‌ای، محاسبات پیچیده هوش مصنوعی را بی‌پایان گسترش دهد.