خلاصه‌ی سریع
بعد از ۷ سال، نیازم به آزمایش شبکه و پردازش سنگین از توان NAS سینولوژی‌ام گذشته بود. تراشه‌ی Threadripper ۷۹۷۰X، ۲۵۶ گیگ رم و Proxmox، حالا یک «دیتاسنتر خانگی» کامل به من داده‌اند.
چرا سینولوژی دیگر جواب نمی‌داد
رم ۶۴ گیگ بیشتر نمی‌رفت، اسلات PCIe گرافیک نداشت و برای NVMe-over-Fabric باید کارت گران‌قیمت اختصاصی می‌خریدم.
ضبط ویدیو، پردازش AI و چندین VM همزمان، دستگاه را کاملاً قفل می‌کرد.
چرا Proxmox انتخاب شد
با چندین ماه تجربه روی مینی‌پی‌سی، مطمئن بودم:
- چندین سیستم‌عامل همزمان بالا می‌آورد
- LXC و VM هر دو ساده و بی‌دردسرند
- خرابی نهایی تقریباً غیرممکن است؛ از اسنپ‌شات برمی‌گردم
مشخصات سخت‌افزاری سرور جدید
پردازنده و حافظه
| CPU | AMD Threadripper 7970X (۳۲ هسته، ۶۴ رشته) |
| RAM | ۲۵۶ گیگ DDR5 ECC |
| استوریج | ۴TB NVMe Gen5 اختصاصی برای Proxmox |
خنک‌کننده و شاسی
SilverStone XE360-TR5 با پمپ داخل رادیاتور؛ فعلاً روی میز آزمایش است تا کیس مناسب Rack یا Workstation انتخاب شود.
برنامه‌هایی که حالا می‌توانم اجرا کنم
- Kubernetes بدون استرس منابع
- Ansible و Terraform برای خودکارسازی
- VM اختصاصی GPU جهت AI و ترانس‌کد ویدیو
- NVMe-over-Fabric برای ذخیره‌ساز شبکه‌ای
روال مهاجرت
۱) تست پایداری و دما روی میز آزمایش
۲) راه‌اندازی سرویس‌های موردنیاز در Proxmox
۳) پاس‌تراس کارت گرافیک و کنترل اسنپ‌شات‌ها
۴) انتقال آرشیو نهایی از NAS و خلاص شدن از قفل منابع
نتیجه‌گیری
حالا یک «دیتاسنتر معمولی» کوچک در خانه دارم که می‌تواند همزمان ده‌ها VM، AI، ذخیره‌سازی و شبکه‌سازی پیشرفته را بچرخاند.