خاطره‌نویسی فعالیتی عمیقاً شخصی است که به ما امکان می‌دهد افکار و احساساتمان را آزادانه بیان کنیم. اما با ورود هوش مصنوعی به این حوزه، سوالات جدی در مورد حریم خصوصی و ماهیت واقعی این تجربه مطرح می‌شود. آیا هوش مصنوعی جایگاهی در دفترچه خاطرات ما دارد؟
خلاصه مقاله
در این مقاله، نویسنده توضیح می‌دهد که چرا پس از معرفی اپلیکیشن Journal اپل با قابلیت‌های هوش مصنوعی، تصمیم به حذف اپلیکیشن خاطره‌نویسی Day One گرفت. نگرانی اصلی او استفاده از یادگیری ماشینی برای پیشنهاد موضوعات بر اساس داده‌های شخصی و تجربه ناخوشایند قبلی با ویژگی‌های مشابه در اپلیکیشن Photos اپل بود.
تصمیم به حذف اپلیکیشن خاطره‌نویسی
در جولای ۲۰۲۳، من اپلیکیشن Day One را از گوشی و لپ‌تاپ خود حذف کردم. این تصمیم یکی از بهترین کارهایی بود که به عنوان یک خاطره‌نویس همیشگی انجام داده بودم.
این اقدام پس از معرفی اپلیکیشن Journal اپل در کنفرانس WWDC همان سال گرفته شد. اپل اعلام کرده بود که این اپلیکیشن از “یادگیری ماشینی درون دستگاه” برای ارائه پیشنهاداتی بر اساس محتوای آیفون (مانند مخاطبین، عکس‌ها و موقعیت مکانی) استفاده خواهد کرد.
نگرانی‌ها در مورد هوش مصنوعی اپل
ایده استفاده از هوش مصنوعی برای خاطره‌نویسی، حس ناخوشایندی به من داد. این اپلیکیشن شبیه به ویژگی “Memories” در اپلیکیشن Photos توصیف شده بود که قبلاً به طور “هوشمندانه” عکسی از تابوت باز مادرم را دوباره برایم نمایش داده بود.
این تجربه باعث شد تا به ماهیت شخصی و خصوصی خاطره‌نویسی فکر کنم. آیا هوش مصنوعی باید به عمیق‌ترین افکار و احساسات ما دسترسی داشته باشد و آن‌ها را جهت‌دهی کند؟
چرا خاطره‌نویسی باید بدون هوش مصنوعی باشد؟
صفحه خالی دفترچه خاطرات، قرار است کمی “دشوار” باشد. این فضای خالی به ما فرصت می‌دهد تا بدون هیچ راهنمایی خارجی، خودمان را کشف کنیم. هوش مصنوعی ممکن است این تجربه اصیل را از بین ببرد.
دلایل متعددی وجود دارد که چرا باید خاطره‌نویسی را از نفوذ هوش مصنوعی دور نگه داریم:
- حفظ حریم خصوصی کامل: خاطرات شخصی‌ترین بخش زندگی ما هستند و نباید تحت هیچ عنوان به الگوریتم‌ها سپرده شوند.
- خلاقیت بدون هدایت خارجی: یک صفحه خالی ما را تشویق می‌کند تا افکارمان را آزادانه و بدون تعصبات ماشینی بیان کنیم.
- تجربه اصیل و شخصی: فرآیند تأمل و نوشتن بدون دخالت یک عامل خارجی، اصالت و عمق بیشتری دارد.
- فضایی برای تأمل عمیق: ژورنال‌نویسی فرصتی برای خودکاوی است، نه دریافت پیشنهاداتی از یک ماشین.
در نهایت، خاطره‌نویسی سفری شخصی است که باید بدون دخالت هوش مصنوعی و با تمام چالش‌های صفحه خالی آن، ادامه یابد.